Dagboek 6 Mary K: Het eind is in zicht

"Het is waar, 'time really flies when you're having fun'. Sinds deze week past mijn planning op een A4tje. Ja echt, één A4tje! Dat betekent dat het einde in zicht is, of het begin eigenlijk, of allebei. Nou goed, ik moet in ieder geval mijn stinkende best doen om alles op tijd af te krijgen. Hup hup, lekker hollen dus.



*Leren delegeren*
Als je in tijdnood komt moet je delegeren. Dat vind ik soms knap lastig. Ik doe liever alles zelf, dan weet ik dat het wordt zoals ik het voor ogen heb. Eerder in het proces heb ik aan den lijve ondervonden dat mensen niet in je hoofd kunnen kijken. Dat is soms maar goed ook. Maar ik heb geen tijd meer om alles zelf te doen. Deze controlefreak moet op anderen leren vertrouwen. Een mooie uitdaging al zeg ik het zelf.



*Een droom komt uit*
Het kleurenplan, de tapijtkeuze, de oude en nieuwe meubeltjes en de hele interieurbouw komen op dit moment samen. En nu maar hopen dat ik de plank niet net mis sla. Het is soms zo moeilijk om je voor te stellen hoe iets er levensgroot in 3d uitziet als je het in het klein op een plat blaadje hebt uitgekozen. Natuurlijk zijn er 3d beelden gemaakt, maar die kun je niet tot in den treure aan blijven passen als er weer wat verandert. Dus veel gaat op gevoel. Gelukkig ziet alles wat al af is in het pand er ongeveer precies zo uit als ik verwacht had. Het wordt echt supermooi. Wat is het moddervet om je droom letterlijk uit het stof te zien herrijzen!



*Kunsthotel in ontwikkeling*
De laatste tijd krijg ik veel positieve reacties op mijn plannen betreft het kunstgedeelte. Super leuk natuurlijk maar dan wil ik het ook waar maken. Ik leg de lat misschien een beetje hoog maar dan heb je ook wat. De gemakkelijke weg is achteraf altijd een beetje de jammere weg is mijn mening. Toch heb ik voor mezelf besloten dat een kunsthotel in ontwikkeling ook een kunsthotel is. Ik begin met een bijzondere en eigenzinnige inrichting. Met een aantal vaste items die door kunstenaars zijn gemaakt. Dit wil ik uitbreiden met meer elementen in de toekomst en wisselende exposities. Uiteindelijk komen daar cultureel- en kunst gerelateerde evenementjes bij. Maar dat moet zich nog vormen. Laat ik eerst maar zorgen dat er mensen kunnen komen slapen. Dat is wel een beetje belangrijk voor het tweede deel van het woord kunsthotel.



*'Wat' gelere ecoverf*
In de lijn van mijn filosofie over duurzaam bouwen wordt het gehele schilderwerk verricht met een ecoverf op basis van lijnolie, zonder oplosmiddelen. Door de lijnolie valt de verf echter wat geler uit dan andere verven. Wat houdt dat dan in, 'wat' geler? Ik bestel toch gewoon een RAL-kleur, die moet van alle verven hetzelfde zijn, zou je denken. Voordat ik het geheel voor de zekerheid in een 'witter wit' kon veranderen was de verf al besteld. Op hoop van zegen dus, maar het zal wel loslopen. Dan maar 'wat' geler. Dat trekt alle ledverlichting die ik heb wel weer recht. Daar moet je namelijk weer wat warms tegenover zetten. Laatst had ik trouwens een super interessant interview over ecolabels in de hotellerie. Over de zin en onzin, over de economische aspecten versus de menselijke en ecologische aspecten. De term 'ecopeneur' kwam ter sprake en was mij nog onbekend maar ik vond het een prachtige vondst.



*Bouwvak: doorn in het oog*
Al met al gaat Mary K best op rolletjes. Alleen de bouwvak is een doorn in mijn oog. Er moet van alles gemaakt worden voor het interieur en 'opeens' doen interieurbouwers ook aan bouwvak, flauw hoor. Ik heb net drie afmeldingen gehad van bouwers die het niet op tijd af kunnen krijgen. En toch, zou ik een aantal weken geleden in totale paniek zijn geschoten, nu denk ik: dit gaan we regelen. Niet alleen Mary K is gegroeid de afgelopen maanden, ik groei parallel mee."



*Een goede ondernemer die weet wat ze wil*
Laatst vroeg iemand aan me of ik me al een hotelier voel. Mijn antwoord: 'Nee'. Ik voel me meer een soort van projectleider of vormgever. Maar in de eerste plaats een ondernemer, die goed weet wat ze wil. En dat is best een tof gevoel. Als ik alle bouwers, op dit moment zo'n dertien stuks, op een rijtje boterhammetjes zie eten, krijg ik wel bizarre kriebels. Dit hotel wordt door hen gebouwd omdat ik dat ooit vurig gewenst heb. Ik hoop dat ik me zo sterk blijf voelen de komende weken want ze zeggen dat het venijn hem in de staart. Er zullen vast nog wat uitdaginkjes om de hoek komen kijken ben ik bang. Maar die gaan we tackelen en voor ik het weet sta ik op de dag van de opening te stressen over wat ik in godsnaam aan moet trekken.




~Marijke Koks~