Het wezen van de smaak

Auteur: Redactie
Columns F&B 18 september 2001
Het wezen van de smaak

Als ik thuis een echte mayonaise maak, vinden mijn kinderen die niet lekker. Mayonaise is immers ‘die fritessaus uit die emmer’. De groene ketchup van Harry Potter heb ik eveneens geen halt toe kunnen roepen. De snoepjes met sambal, tomatenketchup, stroop en zandsmaak evenmin.

Twee weken geleden heb ik met een vriend gegeten in een bedrijf dat streeft naar een michelinster. Ik moet zeggen: Goed geluncht, tot het moment dat er bij de koffie blauwe bonbons geserveerd werden.Toen dacht ik bij mezelf: Nu moet het niet gekker worden. Wat heeft chocolade te maken met een blauwe kleur?

De marketing begint het te winnen van de kwaliteit; het natuurlijke product krijgt steeds minder aandacht. Het ambachtelijke wordt alleng moeilijker aan de man te brengen. Wil de gast het natuurlijke en ambachtelijke nog wel? Wie proeft eigenlijk de verschillen nog? Is de Hollandse hazerug à raison van fl 75,- per couvert nog wel te verkopen? Zijn de Hollandse garnalen à raison van fl 80,- de kilo nog wel te verwerken? Ik denk dat het grootste deel van onze bevolking ten prooi gevallen is aan de grote smaakvervlakker. Braziliaanse ossehaas, diepgevroren verpakt met vermalser in een vacuumzak, of oerhollandse ossehaas... Het is de meesten - qua smaak - om het even.

Het gros van de Nederlandse bevolking wil geen hogere prijs betalen; dat zie je aan de eetcafés die de afgelopen jaren als paddestoelen uit de grond geschoten zijn. Marketing voor het luxe restaurant met een chef-kok van naam; marketing voor het eetcafé dat op de menukaart zijn zakelijke gasten laat adverteren. Marketing is het toverwoord.

Harry Warnders
AF&BM

De Association of Food and Beverage Management is een landelijke vereniging van f&b-managers.

HM302001

Overig nieuws