In de Arendshoeve te Bergambacht werd op 8 januari het lustrumfeest van de tienjarige AF&BM gevierd. Het zal niemand verbazen dat de tragedie die zich in Volendam heeft afgespeeld, menigmaal ter sprake kwam. De woorden ‘het zal je maar gebeuren’ lagen op ieders lippen. En degenen die het ‘heikele’ gespreksthema niet uit de weg gingen, zullen wellicht gedacht hebben: het is in Nederland nauwelijks nog te doen om al die regels uit te voeren, te handhaven en te begrijpen.
Neem bijvoorbeeld de ARBO. Een vat bier mag niet meer getild worden, maar een werknemer mag ongestoord naar de sportschool stappen om daar te gaan zeulen met gewichten die aanzienlijk zwaarder zijn dan een vat bier. Hij komt geblesseerd terug van de sportschool, en ook al kun je de sportschool tegenwoordig aansprakelijk stellen, je zit toch met de gebakken peren. De werknemer is ziek, en het werkgeversdeel zul je moeten blijven betalen.
Dan de H.A.C.C.P. Wat hebben wij niet geïnvesteerd om ons te wapenen tegen kruisbesmetting. Gele/groene/rode en witte snijplanken, enzovoort. En het ergste is dat al die instanties vaak van elkaar niet weten wat ze aan het doen zijn. De regel van de ene instantie druist dikwijls volkomen in tegen de regel van de andere instantie. Als de brandweer komt controleren voor je gebruiksvergunning, is het niet onverstandig om er een onafhankelijk adviseur bij te hebben. Want ook de brandweer heeft niet alle kennis in huis en de eisen van de plaatselijke brandweerkorpsen verschillen niet zelden. Hierbij is het best mogelijk dat de brandweer je een eis oplegt die de ARBO- of Warenwet weer afkeurt.
Vergeet bovendien niet zowel de adviseur als de brandweer te laten bevestigen wat hun bevindingen zijn geweest. We leven per slot van rekening in een wereld van advocaten en juridische valkuilen.
HM302001
