Welnee, dat lijkt maar zo. Toen we in bijvoorbeeld 2018 voorspelden dat het in 2019 nog weer ietsje beter zou gaan en dat toevallig ook nog uitkwam, leek de toekomst voorspelbaar. Maar dat is uiteraard klinkklare onzin.
Eind 2019 zeiden we het weer voor 2020, maar dat mislukte een beetje. Tijdens of na een crisis is altijd veel duidelijker dat je geen peil kunt trekken op de toekomst. Het leukste was de hoofdeconoom van het CBS, die halverwege augustus moest uitleggen waarom de economie met 2,6 procent was gegroeid, terwijl alle analisten – ook die van het CBS – een krimp of bijna-krimp hadden voorgesteld. Het is onbelangrijk hoe hij zich eruit probeerde te kletsen, het feit dat het zo naar voren komt is illustratief voor het feit dat we niets zinnigs kunnen zeggen over de toekomst. Dat is soms wel irritant om te moeten constateren als je een haalbaarheidsstudie schrijft bijvoorbeeld, maar het is niet anders.
Ik kan me een discussie herinneren met een, inmiddels wat oudere maar toen al wijze, hoteleigenaar die onze ingewikkelde argumentatie over inflatieverwachtingen naar het rijk der fabelen verwees en zei dat we gewoon moesten uitgaan van 2 procent omdat verder toch niemand weet hoe het zich ontwikkelt. En hij had gelijk, kijk maar weer naar de hoofdeconoom van het CBS, of erger: naar het incompetente geleuter van Christine Lagarde.
Maar je moet je beslissingen toch ergens op baseren. Hoe om te gaan met een verwachte krimp die een sterke groei blijkt te zijn? En waar komt toch dat wereldwijde personeelstekort vandaan? Zijn er ineens te weinig mensen op de wereld of zo? Vergrijzing, deeltijdwerken, coronacrisis (hoger ziekteverzuim), geringere groei van de arbeidsproductiviteit, stikstofproblematiek, sterke inflatie en de Oekraïne-oorlog worden genoemd als (in)directe oorzaken.
Het zijn zeker belangrijke factoren, maar vormen ze de werkelijke kern? Artikelen genoeg over millennials die niet meer zes dagen in de week willen werken, maar meer aandacht voor privé willen (maar dan wel met hetzelfde inkomen natuurlijk) maar ook dat is niet alomvattend. 2,6 procent groei van de economie is tof, maar 6,8 procent koopkrachtdaling is dan weer een domper. Maar wellicht zijn we nu wel zover dat we genoeg betrouwbare informatie hebben, en moeten we nu nog alleen even leren welke algoritmes we moeten hanteren om de toekomst echt te voorspellen? Ik denk dat dat het is, we zijn er bijna. Nu moet er alleen nog een goeroe opstaan om die algoritmes te bouwen. De toekomst is dan toch weer een stukje onzekerder geworden. Of toch niet?
Meer Hoogendoorn?
Meer lezen van Ewout Hoogendoorn? Al zijn columns zijn hier verzameld.
Blijf je graag op de hoogte?
Twee keer per week het actuele en relevante hotelnieuws in je mailbox? Schrijf je hier in voor onze digitale nieuwsbrief en blijf op de hoogte.
