De tijd van less is more is aangebroken. Ons brein krijgt meer informatie aangeboden dan ze kan verwerken. Hoe lastig is dat als je als hotelier onophoudelijk een informatiestoot krijgt: dashboards met managementinformatie, review-verslagen, online data, gastcontacten en teamoverleggen.
Meer data zorgt voor een betere besluitvorming, maar kan ik de overload nog wel handelen? Op een gegeven moment was daar de druppel: ik blokkeerde in mijn hoofd omdat er zo’n lading data over me heen kwam en ik door de bekende bomen het bos niet meer zag. Ik zocht naar minder en waardevollere informatie.
Door deze tegenstrijdigheden kreeg ik behoefte aan overzicht. Tegenwoordig vraag ik samenvattingen van data die op me worden afgevuurd. Ik ben dashboards gaan gebruiken, die meedenken. We hebben bijvoorbeeld online data over ons hotelbereik op social media keihard nodig maar hoe zoek ik, hoe kan ik het vertalen, interpreteren en op waarde schatten?
Door het instellen van dashboards werd mijn analytisch vermogen nog wel op de proef gesteld, maar er kwam ook structuur. Ik kreeg weer ruimte om na te denken over zaken die daadwerkelijk relevant zijn. Zo hoefde ik bijvoorbeeld niet meer alle social media-berichten zelf door te lezen, maar kreeg ik een samenvatting van mijn social performance. En ik kan nu met één druk op de knop zien wat de inhoud is van reviews en hoe wij scoren op onderdelen als merkwaarde, comfort, faciliteiten, personeel en prijs-kwaliteitsverhouding. Waar ik ook veel aan heb, zijn de statistieken van onze eigen websites in één tool. Ik ben nu nog maar één klik verwijderd van week- en maandscores op het gebied van conversie en in welke markt(en) een potentiële groei ligt. Met een speciaal managementrapportagesysteem krijg ik de broodnodige financiële interne informatie.
Nu denk ik: had ik maar veel eerder gebruik gemaakt van deze supertools.
I found paradise in a dashboard light
HM302018
