Vaals mag dan het hoogste punt van Nederland binnen haar grenzen rekenen, Epen beschikt beslist over het mooiste panorama van ons land. Immers, het hoogteverschil tussen de top van de Eperberg (311 meter boven N.A.P.) en het diepste punt van het Geuldal is gigantisch. Dat hoogteverschil bepaalt het uitzicht. Geen wonder dus dat velen graag op dit punt de benen strekken. Net op die top ligt hotel-restaurant Gerardushoeve.
Een hotel-restaurant had ‘Opa Bloemen’ zeker niet in gedachten, toen hij er zijn grote boerenhoeve bouwde. Op een onpraktische plek nog wel, want de routes van de door paarden getrokken melkwagens reikten aanvankelijk niet tot de op één na hoogste heuveltop van Nederland.
Verbouwde stallen
Eugène Vaessen, kleinzoon van opa Bloemen: ‘Onze familie runt al sinds de 13e eeuw grote boerenbedrijven in deze regio. Mijn opa kwam van de Dorpshof in Epen, maar bouwde, na de verdeling van het land, zijn eigen boerderij op een plek waar al een schuur stond. Toeristen moesten in die tijd de bekoring van de heuvels nog ontdekken. Een enkele wandelaar kon voor een glas dagverse melk met vlaai, een maaltijd en een overnachting terecht bij de overburen: de familie Bessems dreef er sinds 1931 een boerderij met restaurantpension onder de naam Ons Krijtland.’ - Ook hier heeft de boerderijfunctie inmiddels volledig plaats gemaakt voor gastvrijheid; nog eerder dan bij de Gerardushoeve.
28 Jaar geleden stapte de tweede generatie, het echtpaar Gerard en Mia Bloemen, in de boerderij. Eugène: ‘Mijn ouders hadden zo’n ouderwetse kruidenierszaak in Treebeek. Maar om in een fatsoenlijk inkomen te voorzien werkte mijn vader ‘s avonds in bakkerij Marebos in Brunssum. Het was hard werken voor weinig geld, dus mijn vader besloot zich te laten omscholen tot stukadoor, samen met collega-kruidenier Pierre Boels. Ze zouden geen van tweeën gaan pleisteren: Pierre Boels ontdekte dat het interessanter was om schilder- en bouwmaterialen te verhuren (hij legde de basis voor Europa’s grootste verhuurbedrijf); de familie Vaessen ging in de horeca.’
Opa Bloemen wilde op een gegeven moment de boerderij verkopen. De ouders van Eugène hadden wel interesse in het pand, maar niet in het boerenbedrijf. ‘Aanvankelijk wilden ze er een camping vestigen’, vertelt Eugène, ‘maar het werd een pension. Mijn vader verbouwde de stallen eigenhandig tot twaalf kamers en opende het pension in 1974. Niet veel later raadde iemand mijn ouders aan om er een restaurant bij te bouwen. Mijn moeder kookte voor de pensiongasten en dat viel erg in de smaak. Logisch: op de boerenhoeven in Limburg wordt van oudsher goed gekookt.’ - Het restaurant kwam er; in 1977.
Monschau in het vizier
Hoewel niet afkomstig uit de horeca, voelde de familie Vaessen de branche goed aan. In de jaren zeventig nam het toerisme een grote vlucht en de accommodatie werd regelmatig uitgebreid. Eugène: ‘Het pension was geopend van april tot oktober. De wintermaanden gebruikte mijn vader om het pand verder op te knappen en uit te breiden; en om de pensionkamers van het nieuwste comfort te voorzien. De medewerkers die ‘s zomers in het hotel en het restaurant werkten, verbouwden ‘s winters mee. Dat was een voorwaarde om bij ons te mogen werken. Daar stond tegenover dat het personeel het hele jaar in dienst bleef.’
Uit deze periode dateert zelfs een technische dienst: de familieleden en vrienden die destijds hielpen, staan nog steeds elke winter klaar om een volgende uitdaging aan te gaan. Opmerkelijk veel gasten komen eveneens elk jaar terug. Ze komen om te genieten van de gezellige avonden samen in het pension, de goede keuken en uiteraard ook het uitzicht. Mede dankzij de ligging aan de zeer populaire Mergellandroute mag de Gerardushoeve ‘sowieso’ een groot aantal dagjesmensen verwelkomen. Op een mooie en zonnige dag kunnen Duitsland en België worden aanschouwd. Dan ligt zelfs Monschau - in de Eifel, op 60 kilometer van Epen - in het vizier.
Vooral voor die dagjesmensen kwam er een groot terras. Maar daarbij bleef het niet. In 1979 werd een tweede (restaurant)zaal toegevoegd, wat ten koste ging van zes hotelkamers. De zes overgebleven hotelkamers werden gerenoveerd en gemoderniseerd. Ook konden de gasten verblijven in de tot appartementen verbouwde oude pastorie in de dorpskern van Epen. Een jaar eerder was er al een kleinere bovenzaal gerealiseerd voor vergaderingen en groepsdiners.
In 1982 werd een carréboerderij op het vlakbij gelegen Plateau van Heyenrath aangekocht, opnieuw met een weids uitzicht. Aanvankelijk werden hierin acht appartementen gevestigd. Eugène: ‘In 1993 hebben we het pand uitgebreid met tien hotelsuites, elk met een oppervlakte van ruim 32 m²; vaak met een aparte woonkamer en een bad- en slaapkamer een etage hoger. De appartementen zijn voorzien van onder andere internetaansluiting, een waterkoker, een koffiezetter en balkon of terras. En er is een gezamenlijke ontbijtruimte. Het dineren gebeurt in Epen.’
De zes kamers in de oorspronkelijke Gerardushoeve zijn vervallen. ‘Voor de nieuwe brandveiligheidswetten moesten we de houten constructie vervangen door metaal, waardoor de oppervlakte van de kamers ons inziens te klein werd.’
Peter Pannenkoek
Eugène Vaessen werkt al 14 jaar in het bedrijf mee. ‘We zijn in 1974 begonnen met één kamerhulp,’ vertelt hij. ‘Mijn moeder in de keuken en mijn vader achter de tap. Nu staan 47 medewerkers op de loonlijst. We doen alles samen, helpen elkaar en zorgen ervoor dat we altijd samen klaar zijn.’
Anno 2002 beschikt de Gerardushoeve over 240 restaurantplaatsen en 260 terrasplaatsen. Het terras is een publiekstrekker en werd daarom voorzien van een sprookjesachtige verlichting, maar ook van een gigantische beweegbare overkapping die bestand is tegen de zwaarste stormen. Op zo’n hoog punt vang je immers erg veel wind. In 2000 werd het bedrijf getrakteerd op een hevige wervelwind die zelfs serviesgoed en parasols meenam. Soons Rolluiken uit Maastricht maakte een grote overkapping, een zogenaamde ‘Bremen-constructie’, die elektrisch open en dicht kan worden geschoven en het prachtige uitzicht niet belemmert. Die overkapping kan ook ingezet worden tegen regen; op een natte zomeravond kunnen artiesten eronder optreden.
De keuken van de Gerardushoeve is dagelijks geopend van 12 tot 20 uur; het restaurant zelf van 10.00 tot 23.00 uur. Van belang zijn verder de 225 eigen parkeerplaatsen,
volledig aan- en ingepast in het landschap; terrasvormig aangelegd tegen de heuvel. Die parkeerplaaten zijn gratis. Eugène: ‘Veel mensen maken van hieruit een wandeling, maar meestal gebruiken ze daarna wel iets op ons terras.’
Dagjesmensen genieten van koffie en vlaai, maar vooral ook van pannenkoeken. Eugène: ‘Eigenlijk lust iedereen pannenkoeken. Ze zijn ook erg populair bij buitenlanders. Pannenkoeken zijn een typisch Nederlands product waar vooral Engelsen dol op zijn. Ze vormen een goede aanvulling op onze kaart. Voor kinderen hebben we de ‘Peter Pannenkoek’ die je aanlacht; met ogen, oren, een neus en een echte koksmuts. Daar hoort ook een kleurplaat-placemat bij met vijf kindervriendelijke kleurpotloodjes. Jonge kunstenaars, tot en met 12 jaar oud, kunnen hun kleurplaten afgeven, of later opsturen, en leuke prijzen winnen.
Hotel
Heyenrath als overnachtinglocatie biedt nieuwe mogelijkheden voor de Gerardushoeve. Eugène: ‘Tot april 2001 had het een eigen naam: Lutsberg. We hebben het nu echter definitief bij de Gerardushoeve gevoegd en omgedoopt tot Hotel Gerardushoeve. We hebben er twaalf hotelsuites bijgebouwd en het pand beschikt verder over een eigen receptie, bar, lounge en wintertuin. De zes kamers bij het restaurant hebben we verbouwd tot een vergaderzaal met een capaciteit van 120 mensen. We hebben meteen maar alle relevante apparatuur aangeschaft. De “beamer” kunnen we ook gebruiken om voetbalwedstrijden op tv groot weer te geven op het terras. En in de zaal kunnen we ook thema-avonden organiseren, zoals wijnproeverijen.’
Eugène stort zich met hart en ziel in het horecavak en streeft ernaar in alles de beste te zijn; bijvoorbeeld in de verkoop van speciaalbieren. De Brand bierbrouwerij loofde een reeks van jaren een bokaal uit voor de kraan waaruit in het seizoen de grootste hoeveelheid Dubbelbock is getapt. Vaak ging die bokaal naar de Gerardushoeve, die daarmee zelfs alle Limburgse bruine cafés achter zich liet. Eugène: ‘Dat vond ik gewoon een uitdaging. Ik organiseer dan gewoon een hele reeks Dubbelbock-festiviteiten. Wie koffie drinkt kan rekenen op een bokkenpootje, terwijl we in de zaak Bokkenrijdermuziek draaien. Maar het populairst zijn de wandelarrangementen, uitgezet in de sporen van diezelfde Bokkenrijders, in combinatie met een bokkenrijdergerecht en een of twee glazen Dubbelbock. We voeren in het vroege voorjaar en in het najaar campagnes met wandelarrangementen om de restaurantomzet hoog te houden. En je krijgt nieuwe mensen binnen, die doorgaans blijven komen.’ - De wandelingen leiden vaak langs de locatie Heyenrath, waar gepauzeerd kan worden.
Collega-brouwer Gulpen presenteerde enkele jaren geleden het Gerardus kloosterbier dat onmiddellijk - vanwege de naam uiteraard - een voorkeursbehandeling kreeg in de Gerardushoeve. Eugène: ‘De winst op het bier wordt gebruikt om renovaties aan het Gerardusklooster in Wittem te bekostigen; een idee dat ik samen met de overste van het klooster heb bedacht en uitgewerkt.’
Heuvelland hotels
Eugène Vaessen voelde nooit iets voor hotelsamenwerkingsverbanden: ‘Mijn vader trouwens ook niet. We moeten het zelf redden.’ - Toch is hij nu lid van Heuvelland Hotels, een samenwerkingsverband van negen drie- en viersterrenfamiliehotels in het heuvelland. ‘Vroeger ontmoetten we elkaar tijdens vergaderingen van VVV Heuvelland’, verklaart hij, ‘maar die is nu opgegaan in VVV Zuid-Limburg. De afstand is daardoor groter geworden en er zijn geen streekvergaderingen meer. We profileren ons samen, werken samen en kopen samen in.’
27 hotelsuites en 8 appartementen
1 vergaderzaal
2 restaurants
hotelsuite met ontbijt: vanaf € 40,-
Arrangementen met ontbijt:
maandag-vrijdag € 170,-
vrijdag-maandag € 130,-
Arrangementen met ontbijt en diner:
maandag-vrijdag € 230,-
vrijdag-maandag € 185,-
HM302002
